منوی استارت ویندوز، از آغاز تا امروز

منوی استارت موجود در ویندوز یکی از اصلی‌ترین و غیرقابل‌انکارترین مولفه‌های رابط کاربری این سیستم‌عامل است تا شاید به عنوان یکی از المان‌های اصلی در هنگام تصور کردن سیستم‌عامل ویندوز و یا حتی شرکت مایکروسافت، به ذهن خطور کند. این منو که چیزی در حدود 20 سال از حضور آن در سیستم‌عامل ویندوز می‌گذرد به عنوان راهکاری برای استفاده راحت‌تر از سیستم‌عامل مایکروسافت طراحی شد و امروز به مرکزی برای تعاملات ما در استفاده روزمره از ویندوز تبدیل شده است. در قالب اجرای برنامه‌ها، جستجو برای یافتن مستندات و یا حتی فرآیند ساده خاموش کردن رایانه، مطمئنا همه ما بیش از آنچه تصور می‌کنیم از این منوی ساده استفاده کرده و خواهیم کرد.

اولین حضور منوی استارت مایکروسافت به زمان عرضه ویندوز 95 بازمی‌گردد. این منو خیلی سریع به رابط کاربری ویژه‌ای برای دسترسی به محتویات مورد نیاز کاربر روی رایانه تبدیل شد و تغییرات آن تا پیش از ظهور تم آبی و سبز رنگ ویندوز ایکس‌پی بسیار محدود بود. این منو تا حدی در میان مولفه‌های اساسی و کاربردی سیستم‌عامل ویندوز جای گرفت که با حذف شدن از ویندوز 8، شاهد اعتراض گسترده کاربران بودیم تا در نهایت مایکروسافت مجددا این قابلیت دوست‌داشتنی را در ویندوز 10 پیش روی کاربران قراردهد.

مایکروسافت در این مدت انواع و اقسام ترکیب‌ها و ظاهرهای متفاوت را برای منوی استارت آزمایش کرده اما به‌نظر می‌رسد بهترین منوی موجود را در ویندوز 10 و در قالب ترکیب ایده‌های مدرن و کلاسیک مشاهده می‌کنیم. با این تفاسیر منوی استارت را باید مشخصه اصلی ویندوز به حساب آورد که سال‌های سال همراه این سیستم‌عامل خواهد بود. با این دید، در ادامه نگاهی به تاریخ پرفراز و نشیب منوی استارت در نسخه‌های مختلف سیستم‌عامل ویندوز خواهیم داشت.

ویندوز 95؛ آغاز راه

با عرضه ویندوز 95 در سال 1995 میلادی، صف‌های طویلی از مشتاقان تشکیل شد که برای در اختیار داشتن جدیدترین نسخه سیستم‌عامل ویندوز لحظه‌شماری می‌کردند. سیستم‌عاملی که به همراه قابلیتی جدید یعنی بهره‌گیری از منوی استارت پیش روی کاربران قرارگرفته بود تا استفاده و سازماندهی برنامه‌ها و قابلیت‌ها را بیش از پیش ساده سازد. تا پیش از این، کاربران ویندوز می‌توانستند از طریق واسط کاربری به نام Program Manager به برنامه‌ها دسترسی داشته باشند. این واسط کاربری درواقع لیست اولیه‌ای از برنامه‌ها بود که هیچ سازماندهی و نظمی بر آن‌ حاکم نبود. از آنجایی که پروگرام منیجر به منوهای کوچک‌تری تجهیز شده بود، اکثر کاربران فرایند اجرای برنامه‌ها و استفاده از این واسط کاربری را در قالب ساختار لیستی انجام می‌دادند.

با این وجود، ویندوز به یک تغییر اساسی نیاز داشت و این تغییر اساسی چیزی جز اضافه شدن منوی استارت نبود. منوی استارت ویندوز 95 به همراه قابلیت کاربردی دیگری به نام تسک‌بار یا نوار وظیفه پیش روی کاربران قرارگرفت. تسک‌بار دسترسی سریع به گزینه‌هایی برای تنظیم صدا، زمان، تاریخ و حتی نمایش فعالیت شبکه کاربران تجهیز شده بود. هر برنامه‌ای که در ویندوز 95 اجرا می‌شد نیز در تسک‌بار قرار می‌گرفت تا در حال اجرا ماندن و یا دسترسی مجدد به آن، بیش از پیش ساده شود. مایکروسافت همچنان برای نمایش لیستی برنامه‌ها مشتاق بود و همین روند را در دسته‌های مختلف موجود در منوی استارت پیاده‌سازی کرد. با این وجود امکان سازماندهی و ایجاد تغییرات در چینش برنامه‌ها از طریق کشیدن و رها کردن آن‌ها در زیرشاخه مورد نظر وجود داشت. این منو رفته رفته به راهکار پیش‌فرض برای اجرای ساده برنامه‌ها تبدیل شد.

ترکیب منو و کلید استارت باعث شد همواره راهکاری ساده برای دسترسی سریع به برنامه‌ها، حتی در صورتی که در حال استفاده از نرم‌افزارهای دیگر هستید پیش روی شما قرارگیرد. منوی استارت تا حد زیادی نیاز به پنجره خط فرمان به‌منظور اجرای برنامه‌های مختلف را حذف کرد و به راهکار اصلی به‌منظور دسترسی به قابلیت‌هایی مانند جستجوی مستندات، محتویات کمکی مایکروسافت، تنظیمات و خاموش کردن رایانه مبدل شد. به این ترتیب راهکاری استاندارد پیش روی کاربران ویندوز قرارگرفت که همچنان و با گذشت 20 سال مورد استفاده قرار می‌گیرد. علاوه بر این، منوی استارت به محلی برای تجمیع میان‌برهای دسترسی سریع تبدیل شد.

ویندوز 98-2000؛ قابلیت‌هایی برای تعامل بهتر با فضای وب

در نگاه اول، منوی استارت در ویندوز 98 کاملا مشابه با نسخه قبلی خود به‌نظر می‌رسید اما گزینه جدیدی برای لوگ آف کاربران (با هدف پشتیبانی از رابط کاربری چندکاربره ویندوز 98) به این منو اضافه شد. علاوه بر این، منوی استارت ویندوز 98 به قابلیت‌هایی برپایه سرویس‌های اینترنتی نیز تجهیز شد. مایکروسافت پوشه Favorites را به گونه‌ای در تعامل با مرورگر اینترنت اکسپلورر به منوی استارت اضافه کرد که در کنار قابلیت‌های دیگری مانند اکتیو دسکتاپ بیش از پیش کاربران مشتاق به استفاده از قابلیت‌های اینترنتی را خشنود سازد.

در قسمت نوار وظیفه شاهد تغییرات گسترده‌تری بودیم و کاربران می‌توانستند برنامه‌های مورد علاقه خود را به این نوار ویژه اضافه کنند. علاوه بر این قابلیت Show Desktop نیز دسترسی سریع به دسکتاپ، بدون توجه به تعداد پنجره‌های بازشده را میسر می‌ساخت.

ویندوز ME پرحاشیه هم اگرچه از انواع و اقسام مشکلات نرم‌افزاری رنج می‌برد اما همچنان نمایشی قدرتمند برای منوی استارت به شمار می‌رفت. تغییرات منوی استارت در این نسخه از سیستم‌عامل ویندوز نیز بسیار محدود بود اما مایکروسافت تصمیم گرفت عنوان ویندوز ME را روی این منو نیز برچسب بزند و البته نتیجه کار به زشت‌تر شدن ظاهر این منوی دوست‌‌داشتنی منجر شد تا برای آخرین‌بار شاهد پیاده‌سازی چنین طراحی‌های عجیب و غریبی روی منوی استارت باشیم.

منوی استارت در ویندوز 2000 تغییرات زیادی در مقایسه با ویندوز ME نداشت. با این وجود مایکروسافت تغییراتی جزئی برای اضافه کردن دسترسی سریع به قابلیت‌هایی مانند ویندوز آپدیت و تنظیم دسترسی برنامه‌ها به قسمت بالایی منوی استارت افزود.

در قالب این راهکار، دسترسی سریع‌تر به تنظیماتی برای حذف برنامه‌ها یا تغییر برنامه‌های پیش‌فرض و یا به‌روزرسانی ویندوز فراهم شد. نوار وظیفه در ویندوز 2000 نیز در مقایسه با نمونه مورد استفاده در ویندوز 98 بدون تغییر باقی‌ ماند. این آخرین باری بود که رابط کاربری خاکستری رنگ را به‌عنوان ظاهر پیش‌فرض برای منوی استارت شاهد بودیم.

ویندوز ایکس‌پی- ویندوز 7؛ تغییرات ظاهری گسترده

 در ویندوز ایکس‌پی شاهد پیاده‌سازی اولین تغییر اساسی در ظاهر منوی استارت (از زمان ویندوز 95) بودیم. مایکروسافت در ویندوز ایکس‌پی از تمی آبی و سبز برای منوی استارت استفاده کرد که قسمت آبی رنگ، کل نوار ابزار را نیز دربر می‌گرفت. علاوه بر این، بهینه‌سازی نوار ابزار به‌منظور مخفی شدن خودکار آیکون‌هایی که مورد استفاده قرار نمی‌گرفتند نیز در دستور کار قرارگرفت. با این وجود امکان بازگرداندن آن‌ها در قالب فرایندی ساده وجود داشت.

منوی استارت در ویندوز ایکس‌پی به دو قسمت تقسیم می‌شد. در قسمت سمت چپ، برنامه‌های پر استفاده و یا آن‌هایی که توسط کاربر الصاق شده بودند دیده می‌شد و دسترسی سریع به مستندات، تنظیمات و گزینه‌های جستجو نیز در سمت راست قرار می‌گرفت. با تمامی این تفاسیر، راهکاری هم برای بازگرداندن تم ویندوز ایکس‌پی به نسخه کلاسیک پیش روی کاربران قرار گرفته‌بود. این در حالی بود که توسعه‌دهنده‌های نرم‌افزاری نیز تم‌های فراوانی را به‌منظور شخصی‌سازی هرچه بیشتر منوی استارت و تغییر ظاهر آن به بازار عرضه کرده بودند.

این تغییرات در ویندوز ویستا حفظ شده و تا حدودی نیز بهبود یافتند. در ویندوز ویستا، مایکروسافت از منوی شفاف در قالب تم Aero Glass استفاده کرد. اگرچه ظاهر منوی استارت بسیار چشم‌نواز شده بود اما شاهد تاثیرات منفی از جمله کاهش کارایی رایانه‌هایی با مشخصات سخت‌افزاری پایین‌تر بودیم. نکته جالب اینکه این تم در تمامی قسمت‌های منوی استارت، پنجره برنامه‌ها، نوار ابزار و حتی سایدبار جدیدی که حاوی گجت‌های جدید بود به‌کار گرفته شد. در منوی استارت ویندوز ویستا خبری از ارتباطات گرافیکی به‌منظور دسترسی سریع به مستندات، کنترل پنل و دیگر تنظیمات نبود و همه چیز در لیست بلندبالای متنی در سمت راست و برنامه‌هایی با بیشترین تعداد استفاده در سمت چپ محدود شده بود.

بزرگ‌ترین تغییر اعمال شده در منوی استارت ویندوز ویستا را باید اضافه‌شدن قابلیت جستجوی داخلی عنوان کرد. در ویندوز ویستا این امکان وجود داشت که تنها با فشردن کلید ویندوز روی صفحه‌کلید، بالافاصله فرایند تایپ را برای جستجوی برنامه یا قابلیت مورد نظر خود آغاز کنید.

در ویندوز 7 گزینه خاموش کردن رایانه موجود در منوی استارت، برجسته‌تر و مشهودتر شد اما همچنان استفاده از المان‌های گرافیکی و بهره‌گیری از نوشته‌های متنی برای میان‌بر‌ها در دستورکار قرارداشت. مایکروسافت قابلیت جستجو در منوی استارت ویندوز 7 را در مقایسه با آنچه پیش‌ از این مشاهده کرده بودیم، بهینه‌تر کرد. در ویندوز 7 میان‌بر نمایش سریع دسکتاپ نیز به قسمت پایین، گوشه سمت راست صفحه‌نمایش انتقال یافت.

ویندوز8-ویندوز 10؛ بدترین و بهترین راهکارها

با عرضه ویندوز 8، مایکروسافت و بسیاری از کاربران تصور می‌کردند دوران استفاده از منوی استارت به پایان رسیده است اما با گذشت زمان، نتایج دیگری بدست آمد. در ویندوز 8 شاهد حذف کامل منوی استارت و جایگزینی آن با منویی تمام‌صفحه همراه با نمایشی از کاشی‌های رنگی و زنده بودیم. در واقع مایکروسافت با تمرکز روی طراحی رابط‌کاربری، به‌منظور تطابق هرچه بیشتر با قابلیت‌های لمسی دستگاه‌های مختلف تصمیم به حذف منوی استارت گرفته بود اما این تصمیم کاربران را با مشکلاتی در استفاده از قابلیت‌هایی هرچند پیش‌پا افتاده (مانند منوی خاموش کردن سیستم) مواجه کرد.

برنامه‌های ویژه کاشی‌های زنده یا همان رابط کاربری مترو (یا مدرن) نیز نتوانستند آنچنان که باید و شاید نظر کاربران را جلب کنند. بر اساس آمار منتشر شده، چیزی در حدود 1.5 میلیون کاربر ویندوز 8 در سراسر دنیا از نرم‌افزارهای جانبی که می‌توانستند شبیه‌سازی هرچند نصفه و نیمه از منوی استارت داشته باشند، بهره گرفتند تا این پیام به مایکروسافت ارسال شود که باید به دنبال راهکاری تازه باشد.

با عرضه به‌روزرسانی ویندوز 8.1، قسمتی از کاستی‌های موجود برطرف شد. اگرچه صفحه مربوط به کاشی‌های زنده در جای خود باقی ماند اما مایکروسافت گزینه‌هایی به‌منظور دسترسی به تنظیمات جستجو و خاموش کردن سیستم را پیاده‌سازی و کلید استارت را به قسمت پایین، سمت‌چپ صفحه‌نمایش افزود. با این وجود، این منوی استارت همچنان گزینه محبوب کاربران ویندوز نبود.

با عرضه ویندوز 10، راهکار جدیدی در قالب ادغام راهکارهای موجود در ویندوز 8 و آنچه پیش از این در ویندوز 7 شاهد بودیم به‌کار گرفته شد. کاشی‌های زنده به همراه قابلیت‌هایی برای الصاق برنامه‌های موردنظر کاربر در قسمت سمت راست و دسترسی به گزینه‌های خاموش کردن سیستم، تنظیمات و دیگر برنامه‌ها در قسمت سمت چپ قرار گرفت. اگرچه مولفه‌های گرافیکی به‌منظور جستجوی محتویات نیز به قسمت نوار ابزار اضافه شد اما همچنان با فشردن کلید استارت می‌‌توانید سریعا جستجوی مورد نظر خود را انجام دهید.

با این تفاسیر باید اعتراف کرد منوی استارت بازگشتی شکوهمند به سیستم‌عامل ویندوز داشته است. بازگشتی که نوید حضور طولانی مدت آن را می‌دهد.

منبع : آی تی ایران

اثر انگشت را فراموش کنید؛ اسکن مغز در آینده پسورد شما خواهد بود!

مدتی است فرآیند تشخیص امنیتی کاربر رشد سریعی داشته است، در ابتدا تنها گذر واژه‌ها بودند که هویت اصلی کاربر را مشخص می‌کردند، چند سالی می‌شود که سنسورهای تشخیص اثر انگشت جای گذر واژه‌ها را گرفته‌اند، اخیرا نیز شاهد سنسورهای اسکن عنبیه چشم هستیم؛ اما از قرار معلوم این روش‌ها را باید به فراموشی بسپاریم چرا که در آینده اسکن مغز نقش گذر واژه را ایفا خواهد کرد!

در این فرآیند از تصویر سازی ذهنی و یک سری از واژه‌ و تصاویر مختلف برای تشخیص کاربر استفاده می‌شود. در حال حاضر شناسایی کاربر بوسیله تشخیص پارامترهای صورت انجام می‌شود اما این امر مشکلات خاص خود را دارد. برای استفاده از این روش حتما باید از دوربین‌ حرفه‌ای بر روی لپ‌تاپ یا گوشی استفاده شود. از طرف دیگر این روش به راحتی قابل دور زدن است. اینجاست که فرآیند تشخیص کاربر نیز به برگ برنده‌ای برای شرکت‌ها تبدیل شده و تولید‌ کننده‌های دستگاه‌های دیجیتال سعی دارند تا با معرفی روش‌های جدید برگ برنده بیشتری در اختیار داشته باشند. در این بین محققین دانشگاه بینگ‌هامتوُن (Binghamton University) ایده جالبی را برای اسکن مغز و تشخیص هویت کاربر ابداع کرده‌اند.

در این فرآیند از حدود ۵۰۰ تصویر و کلمه استفاده می‌شود که تصاویر بیشتر مربوط به افراد معروف هستند تا تشخیص آنها برای کاربر راحت باشد. هر تصویر تنها برای نیم ثانیه به کاربر نمایش داده می‌شود. دستگاه تعبیه شده برای اینکار بازخورد کاربر نسبت به مشاهده تصاویر را زیر نظر می‌گیرد. برای نمونه مشاهده تصویر زنبور به کاربری که نسبت به نیش زنبور آلرژی دارد با سایر کاربران متفاوت است. زمانی که کاربر تمامی تصاویر را مشاهده کرد از اسکن بدست آمده نسبت به عکس‌العمل مغز در خصوص این تصاویر می‌توان به هویت واقعی کاربر دست پیدا کرد. آزمایش‌های اولیه مشخص کرده‌اند که در یک گروه ۳۲ نفری، یک کاربر قادر است با میزان درصد خطای ۸۲ تا ۹۷ درصد بوسیله این سیستم جدید تشخیص هویت شود. دستگاه ساخته شده نیز در حال حاضر قادر است تا یک کاربر را از میان ۳۰ نفر بدون خطا انتخاب کند.

به این ترتیب اگر این آزمایش‌ها با همین روال به پیشرفت خود ادامه دهند می‌توان گفت که در آینده نزدیک به شیوه‌ای جدید برای تشخیص هویت کاربر می‌توان دست پیدا کرد. ناگفته نماند که این فرآیند یک اشکال بزرگ دارد و آن هم مدت زمانی است که کاربر باید این تصاویر را ببیند تا هویت وی تایید شده و مجوز ورود به کامپیوتر برای وی صادر شود. این فرآیند از لحاظ سخت‌افزاری نیز به تجهیزات زیادی نیاز ندارد و تنها سه الکترود کوچک برای اسکن مغز به این شیوه لازم است، از لحاظ زمان هم تنها نیم ثانیه برای مشاهده هر تصویر کفایت می‌کند به این ترتیب می‌توان گفت که شیوه جدید آنچنان هم زمان‌بَر نیست. با در نظر گرفتن تمامی این موارد باز هم باید گفت که این فرآیند تشخیص هویت جدید هنوز در ابتدای راه خود است و باید دید در آینده شرکت‌ها به چه صورت خواهند توانست از این روش استفاده تجاری داشته باشند. از طرف دیگر هکرها را هم نباید دست کم گرفت، احتمال اینکه استفاده از اسکن مغز هم برای تشخیص هویت کاربر توسط هکرها دور زده شود نیز ممکن است.

منبع : فارنت

کانال تلگرام گروه مهندسین IT

آموزش ساختن لینک کوتاه با کمک گوگل

شاید شما هم در گشت‌و‌گذارها به goo.gl بر خورده باشید. این سرویس مخصوص گوگل است که به شما کمک می‌کند تا لینک‌های طولانی خود را خلاصه کنید و از آنها در جاهای مختلف استفاده کنید.

بیشترین استفاده از این سرویس در شبکه‌های اجتماعی مانند تلگرام است. فرض کنید می‌خواهید یک لینک طولانی را برای دوست خود بفرستید یا آن را در کانال تلگرام خود استفاده کنید، این لینک طولانی ظاهر زیبایی ندارد و کسی دوست ندارد یک لینک شلوغ با چندین عدد و حرف را ببیند.

گوگل با یک فرمول بسیار جالب هر لینکی را برای شما فوق‌العاده ساده می‌کند. برای مثال http://mohandesin-it.blogsky.com/1394/11/12/post-12/likewin10لینک مربوط به یکی از مقالات ما است که اگر این لینک را به گوگل بدهیم آن را خلاصه می‌کند و http://goo.gl/I5vsWCهمچین لینکی را به ما می‌دهد.

کاربرد بهتر این لینک را زمانی می‌بینید که لینک مورد نظر شما طولانی باشد، برای مثال حتی http://www.cnet.com/news/google-finally-pulling-the-plug-on-chrome-for-windows-xp/ چنین لینکی را می‌توان به سادگی تبدیل کرد به http://goo.gl/MIDYyi این لینک کوتاه و آن را در جاهای مختلف استفاده کرد.

این سرویس گوگل، Google url Shortener نام دارد. برای استفاده از این سرویس کافی است روی نام آن کلیک کنید یا اینکه به آدرس https://goo.gl/ بروید. سپس در کادری که مشخص شده لینک طولانی خود را بنویسید تا گوگل در چند ثانیه یک لینک کوتاه به شما تحویل دهد که به همان آدرس منتهی شود.

ویندوز 10 با پشت سر گذاشتن XP و 8.1 حالا پس از ویندوز 7 دومین نسخه ویندوز محبوب جهان است

نها ظرف 6 ماه از زمان عرضه نسخه نهایی ویندوز 10 به بازار، اکنون بیش از 10 درصد پی‌سی‌های جهان به این نسخه از سیستم‌عامل مایکروسافت مجهز شده‌اند.

اکثر مدیران مایکروسافت ویندوز 10 را آخرین نسخه از سری سیستم‌عامل‌های ویندوز می‌دانند که قرار است در آینده با بهره‌گیری از قابلیت One Core بر روی تمام گجت‌های هوشمند قابل اجرا شود. مدیرعامل ردموندی‌ها ساتیا نادلا نیز از بدو شروع به کارش دو هدف مهم یعنی عرضه 1 میلیارد دستگاه مبتنی بر ویندوز 10 به بازار تا سال 2018 و یکپارچه‌سازی تمام نسخه‌های این سیستم‌عامل را دنبال کرده است.

از زمان عرضه ویندوز 10، مایکروسافت همواره تلاش کرده تا کاربران را به استفاده مشوق‌های مختلف همچون امکان آپدیت رایگان به امتحان آن دعوت کند. در همین راستا نیز تنها در چهار هفته ابتدایی از زمان عرضه، بیش از 75 میلیون پی‌سی به ویندوز 10 ارتقا پیدا کردند. این روند افزایش محبوبیت تا جایی پیش رفت که ردموندی‌ها ماه گذشته با افتخار خبر تجهیز 200 میلیون دستگاه به ویندوز 10 را اعلام کردند.

حال به نظر می‌رسد پشتیبانی مناسب مایکروسافت و عرضه به‌روزرسانی‌های پی‌در‌پی برای ویندوز 10 در کنار سیاست عرضه رایگان در یک سال نخست پس از ارتقا، باعث گردیده تا ویندوز 10 با پشت سر گذاشتن XP و 8.1 حالا پس از ویندوز 7 به عنوان دومین نسخه ویندوز محبوب جهان شناخته شود.

بر اساس اعداد ارقام منتشر شده از سوی مایکروسافت، ویندوز 10 هم‌اکنون بر روی 11.85 درصد پی‌سی‌های جهان فعال است. لازم به ذکر است در پایان سال جاری این رقم 9.96 درصد بوده است. آخرین نسخه از سیستم‌عامل ویندوز به طور متوسط هر ماه 1 درصد بر سهم خود از بازار پی‌سی‌های جان می‌افزاید، این در حالی است که روند افزایش محبوبیت آن در تعطیلات پایانی سال میلادی سرعت بیشتری به خود دیده است.

در سوی دیگر ویندوز 8 با کاهش 0.08 درصدی محبوبیت، اکنون بر روی 2.68 درصد کامپیوترها فعال است. این رقم برای ویندوز 8.1 حدود 10.40 درصد است که آن نیز نسبت به ماه پایانی سال گذشته حدود 0.10 درصد کاهش داشته است. به طور کلی پیش‌بینی می‌شود که سهم دستگاه‌های فعال قدرت گرفته از ویندوز 8 و 8.1 در سال جاری به زیر 10 درصد برسد. لازم به ذکر است که این دو سیستم‌عامل هیجگاه نتوانستند حتی در روزهای اوج خود به سهمی بیش از 20 درصد بازار دست پیدا کنند.

و اما ویندوز 7 همچنان به عنوان محبوب‌ترین پلتفرم دسکتاپی جهان شناخته می‌شود. البته ناگفته نماند که سهم این سیستم‌عامل نسبت به ماه گذشته با کاهش 3.21 درصدی اکنون به 52.47 درصد بازار تنزل یافته است. نکته قابل تأمل اینکه هرچند اعلام می‌شود ویندوز 10 هم‌اکنون بر روی 200 میلیون پی‌سی، تبلت و لپ‌تاپ فعال است، با این حال این نکته را در نظر بگیرید که سیستم‌عامل مورد بحث، علاوه بر این هم‌اکنون بر روی 19 میلیون کنسول ایکس‌باکس‌وان و رقمی نامعلومی گوشی هوشمند نیز فعال است.

اگرچه به نظر می‌رسد روند افزایش محبوبیت ویندوز 10 همچنان به قوت قبلی خود ادامه پیدا کند، با این حال بعید به نظر می‌رسد که لااقل در سال جاری بتواند با پشت سر گذاشتن ویندوز 7 که از سال 2012 به عنوان محبوب‌ترین سیستم‌عامل جهان شناخته می‌شود، نام خود را در صدر جدول همه‌گیرترین پلتفرم دسکتاپی جهان قرار دهد.

در پایان نیز بد نیست به این نکته اشاره کنیم که هم‌اکنون 1.69 درصد از پی‌سی‌ها از ویندوز ویستا و حدود 11.42 درصد از این دستگاه‌های از ویندوز XP قدرت گرفته‌اند که انتظار می‌رود با پایان پشتیبانی مایکروسافت از این سیستم‌عامل، شاهد کاهش بیش از پیش آن‌ها از بازار سیستم‌عامل پی‌سی‌ها باشیم.

به طور کلی هم‌اکنون بیش از 90.61 درصد کامپیوترهای جهان به سیستم‌عامل ویندوز مجهز شده‌اند و به ترتیب 7.68 و 7.1 درصد آن‌ها نیز از سیستم‌عامل‌های Mac OS X و Linux قدرت گرفته‌اند.

منبع : فارنت

چگونه قفل گوشی اندرویدی که رمز آن را فراموش کرده‌ایم را باز کنیم؟

گوشی‌های مبتنی بر اندرویدی روش‌های مختلفی را جهت جلوگیری از دسترسی دیگر افراد به اطلاعات شما پیشنهاد می‌دهند که از جمله روش‌های معمول می‌توان به ساخت یک الگو، پین کد، پسورد و در گوشی‌های مدرن استفاده از سنسور اثر انگشت اشاره نمود. ه کار گیری قفل صفحه‌نمایش بدون شک ضروری‌ترین اقدامی است که می‌تواند ضریب امنیت حریم خصوصی شما  افزایش دهد، با این حال اگر پسورد قرار داده شده را فراموش کرده باشیم چه باید کرد؟ با ما در ادامه در فارنت همراه باشید تا به این سؤال پاسخ دهیم.

قبل از شروع این نکته را در نظر داشته باشید که اکثر گوشی‌های مدرن اندرویدی به طور پیش‌فرض با یک ایمیل اکانت همگام شده‌اند، از این رو اگر گوشی تازه خریداری شده را به فروشنده در جهت نصب اپلیکیشن داده‌اید، به این نکته آگاه باشید که وی بدون شک از راه دور به اطلاعات شما دسترسی خواهد داشت. برای جلوگیری از این امر، ایمیل اکانت شخصی خود را قبل از تحویل وارد دستگاه کرده و سپس رمز عبور را تغییر دهید و یا اینکه شخصاً اقدام به پیکربندی اولیه دستگاه نمایید.

به طور معمول اگر در هر دستگاه مبتنی بر اندروید، 5 بار رمز ورود را اشتباه وارد نمایید، پلتفرم به مدت 20 الی 30 ثانیه قفل می‌شود و به شما اجازه ادامه کار نمی‌دهد. طبیعتاً اگر رمزتان را فراموش کرده باشید، تلاش‌هایتان برای پیدا کردن رمز درست با آزمون و خطا راه به‌جایی نمی‌برد. بدون شک بهترین و کم‌هزینه‌ترین روش برای ورود به دستگاهی که رمز یا الگوی اصلی آن را فراموش کرده‌اید، استفاده از پین پیش‌فرض است که در هنگام سِت کردن الگو یا رمز اصلی آن را ثبت نموده‌اید. اگر پین بازیابی را هم فراموش کرده‌اید، بایستی راه‌هایی که در ادامه با آن‌ها آشنا خواهیم شد را امتحان نمایید.

برنامه Android Device Manager

برای استفاده از این روش به ترتیب زیر عمل نمایید، با این حال در نظر داشته باشید که با استفاده از آن همه داده‌ها  مانند برنامه‌ها، عکس‌ها و موسیقی را از دستگاهتان پاک می‌کند. با وجود این که همه داده‌های ذخیره شده در حساب Google شما بازیابی می‌شوند، اما همه برنامه‌ها و داده‌های مرتبط با آن‌ها حذف نصب می‌شوند.

• در مرورگر دستگاه همراه یا رایانه به www.google.com/android/Androidmanager بروید.
• وارد سیستم همان حساب Google شوید که قبلاً در دستگاهتان ثبت کرده‌اید.
• اگر بیش از یک دستگاه دارید، پیکان کنار نام دستگاهی را انتخاب کنید که قفل آن باز نمی‌شود. «مدیریت دستگاه Android» مکان تقریبی دستگاه شما را روی نقشه نشان می‌دهد.
• پاک کردن را انتخاب کنید. به خاطر داشته باشید که با این کار همه داده‌های شما، مانند برنامه‌ها، عکس‌ها و موسیقی‌تان به صورت دائم پاک می‌شود.
• پس از اینکه از راه دور اطلاعات دستگاهتان را پاک کردید، می‌توانید با حساب Google خود و یک قفل صفحه جدید، دوباره دستگاهتان را راه‌اندازی کنید.

سرویس Find My Mobile (مخصوص گوشی‌های سامسونگ)

استفاده از روش مستلزم دارای بودن Samsung account و ثبت پیش‌تر آن در گوشی می باشد. اگر این شرایط را دارا هستید، تنها کافی است ابتدا به این صفحه مراجعه کرده و سپس مشخصات اکانت خود را وارد نمایید. در صفحه باز شده به دنبال گزینه با عنوان “Unlock my Device” گشته و آن را انتخاب نمایید. در این مرحله از شما خواسته می‌شود که گوشی را هم از طریق وای‌فای یا شبکه مخابراتی به اینترنت متصل نمایید. پس از اینکه ارتباط برقرار گردید، با کلیک بر روی گزینه OK، به صفحه‌ای ارجاع داده خواهید شد که می‌توانید پسورد ورود جدید خود را به هر تعداد که مایل هستید در آن بسازید.

بازنشانی دستگاه به تنظیمات کارخانه (ریست فکتوری)

ریست فکتوری در واقع تمام تنظیمات برنامه‌های نصب شده و هر چیزی به جز کارت حافظه را به زمانی که گوشی را خریده‌اید بر می‌گرداند. این نکته را در نظر داشته باشید ریست فکتوری همه داده‌ها مانند برنامه‌ها، عکس‌ها و موسیقی را از دستگاهتان پاک می‌کند. با وجود این که همه داده‌های ذخیره شده در حساب Google شما بازیابی می‌شوند، اما همه برنامه‌ها و داده‌های مرتبط با آن‌ها حذف نصب می‌شوند. قبل از انجام بازنشانی، گزینه‌های پشتیبان گیری از اطلاعات و بازیابی آن‌ها را مرور کنید.

شما به دو صورت Soft reset و Hard reset قادر خواهید بود این کار را انجام دهید. روش اول برای زمانی است که به تنظیمات داخلی پلتفرم دسترسی داشته باشید؛ در این صورت وارد تنظیمات دستگاه خود شوید و “Backup & reset option” را انتخاب کنید سپس گزینه ریست فکتوری را انتخاب نمایید.

Hard reset که بیشتر به کار ما می‌آید، زمانی کاربردی است که رمز قفل صفحه‌نمایش دستگاه را فراموش کرده‌اید، از این بایستی به قسمت بوت پلتفرم بروید. برای دسترسی به بخش Recovery mode، بسته به نوع گوشی باید چند کلید (سخت‌افزاری) را در زمانی که ابتدا دستگاه را روشن کرده‌اید هم‌زمان  نگه‌دارید. ترتیب این کلیدها در گوشی‌های مختلف، متفاوت است.

به طور معمول دسترسی به بخش Recovery mode گوشی‌های اندرویدی سامسونگ از طریق کلید Home + کلید زیاد کردن صدا + کلید Power قابل دسترس است، این در حالی است که برای گوشی‌های ساخت ال‌جی بایستی کلید کم کردن صدا + کلید Power را نگاه دارید. بهتر است قبل از شروع، اطلاعاتی در رابطه نحوه دسترسی به قسمت ریکاوری مد گوشی خود به دست آورید.

در هر صورت پس دسترسی به بخش مورد نظر،  با استفاده از کلیدهای زیاد کردن صدا و کم کردن صدا بین گزینه‌های پیش روی جابه‌جا شوید تا به Recovery mode برسید. اکنون کلید Power را نگاه دارید تا منوی Android System recovery tool در بالای صفحه‌نمایش داده می‌شود. بار دیگر با استفاده از کلیدهای تنظیم صدا گزینه Wipe data/Factory reset را انتخاب کرده سپس کلید Power را فشار دهید. در تمام مراحل بعدی نیز حتمالا گزینه‌ Yes را انتخاب نمایید تا عملیات ریست فکتوری به درستی انجام شود.پس از شروع به کار مجدد دستگاه، می‌توانید ایمیل اکانت شخصی خود را بار دیگر در آن ثبت نموده و یک پسورد جدید برای آن تعریف نمایید.

منبع : فارنت